Međunarodni trening standardi

U skladu sa kriterijumima Internacionalnog Radix Instituta, Evropske Asocijacije za Psihoterapiju (EAP), Svetskog Saveta za Psihoterapiju (WCP), Svetskog Saveta za Telesnu Psihoterapiju (WCBP), Američke Asocijacije za Telesnu Psihoterapiju (USABP), Evropske Asocijacije za Telesnu psihoterapiju (EABP), Udruženja Psihoterapeuta Srbije (UPS), Saveza Društava psihoterapeuta Jugoslavije Srbije (SDPS) i u saradnji sa vodećim stručnjacima iz oblasti, organizujemo edukaciju za profesiju psihoterapeut – smer telesna psihoterapija.

Trening program u školi telesne psihoterapije Tepsyntesis, poštuje svetske i evropske standarde za trening u profesiji psihoterapeuta-nivo WCBP, EABP i EAP, Strazburšku deklaraciju o psihoterapiji i akreditovan je od Ministarstva prosvete Srbije.

Program edukacije vodi Prof. Dr. sci med Ljiljana Klisić, edukator akreditovane postdiplomske TP škole, specijalista kliničke psihologije, univerzitetski profesor, EAP i WCBP akreditovani Telesni Psihoterapeut, Licencirani Radix Trener, nosilac ECP-evropskog sertifikata za psihoterapiju, osnivač Udruženja telesnih psihoterapeuta Jugoslavije, osnivač Svetskog Saveta za Telesnu psihoterapiju (WCBP) pri Svetskom Savetu za psihoterapiju (WCP) .

Dužina i sadržaj kompletne edukacije iz psihoterapije: ne sme biti kraći od 3200 sati, traje minimalno 7 godina, sa tim da prve 3 godine podrazumevaju fakultetske studije. Sledeće četiri godine obuhvataju trening u specifičnom modalitetu.

Edukativni program traje 4 godine na post-diplomskom nivou profesionalnog treninga. Prva godina je uvodna i pretežno iskustvena, a ostale 3, pored nastavka ličnog rada, obuhvataju didaktički, teorijski, konceptualni i rad sa supervizijom.

STANDARDI ZA TRENING

1. Najmanje 800 časova profesionalnog treninga kao psihoterapeut za vreme od najmanje 3 godine u školi telesne psihoterapije.

Pored nastavka rada na sebi, trening obuhvata učenje koncepata, teorije, metoda i tehnika rada. Kroz serije unapred pripremljenih vežbi, demonstracija, sesija i dužih programa radionica, student se priprema za samostalni rad.

2. Lična psihoterapija – najmanje 250 sati kontinuirane psihoterapije koja je individualna a samo deo može u grupi u odnosu 3:1.

Lična psihoterapija je rad na sebi koji se uzima van konteksta treninga od kvalifikovanog telesnog psihoterapeuta i veći deo treba da bude u individualnoj formi. Minimum telesne psihoterapije je 150 sati. Predviđeno je još barem 100 sati ličnog rada u drugim vrstama psihoterapije.

3. Profesionalna supervizija – minimum 150 sati profesionalne supervizije koju daje telesni psihoterapeut.

Rad edukanta sa njegovim klijentima se supervizira na posebnim seansama. Radi se individualno ili u grupi i tada se broj sati grupne supervizije pomnoži sa dva i podeli sa brojem studenata u grupi.

4. Profesionalna praksa – najmanje 600 sati plaćene profesionalne prakse u svojstvu telesnog psihoterapeuta koja se supervizira (u odnosu 1: 6).

Posle treninga je neophodna profesionalna praksa da bi se znanje kroz primenu i tokom rada sa klijentima kompletiralo uz stručni nadzor.

KRITERIJUMI ZA PRIJEM U EDUKACIJU

Puna prolaznost: direktan ulaz u trening program imaju psiholozi i psihijatri.

Uži kriterijum: ostale srodne profesije kao sto su lekari, pedagozi, andragozi, defektolozi i sl., treba da polažu diferencijalne ispite i uvodni kurs u Telesnu psihoterapiju čiji se iskustveni deo računa za kredite treninga.

Širi kriterijum: sociolozi, teolozi, filozofi, akademija umetnosti i sl. Kao i za kandidate užeg kriterijuma, neophodno je polaganje diferencijalnih ispita, samo u većem obimu. Ukoliko kandidati šireg kriterijuma ne polože diferencijalne ispite, nisu ispunili kriterijume za dobijanje završnih sertifikata i nemaju pravo na zvanje Licencirani Telesni Psihoterapeut.

DIFERENCIJALNI ISPITI

Diferencijalni ispiti (Propedevtika) se polažu na relevantnim fakultetima ili pred komisijom SDPS ili UPS sastavljenom od univerzitetskih profesora ili pred Komisijom u samoj školi.

Ispiti koji se polažu već postoje na relevantnim fakultetima u cilju jasnijeg poređenja i ujednačavanja znanja. Neki od najvažnijih ispita su:

Opšta psihologija, Psihologija ličnosti, Razvojna psihologija, Psihopatologija (opšta, dečija, adolescentska i odraslih) – sa praksom, Psihodijagnostika, Klinička psihologija, Psihoterapijske škole i pravci itd.

Listu opšte literature za polaganje diferencijalnih ispita možete videti ovde.

PRAKSA

Pored polaganja diferencijalnih ispita, za kandidate užeg i šireg kriterijuma je neophodno da u toku edukacije steknu iskustvo u mentalnom setingu kao sto su psihijatrijske bolnice, krizni centri, saradnja sa profesionalcima koji rade sa mentalno obolelim osobama i slično.